اشعار صاحب بن عباد در مصیبت امام حسین (ع)

گذشته از شعر فارسی و ایرانی ، و صرفنظر از شاعران متعدد عرب ، شاعرانی ایرانی در باره امام حسین (ع) و شهادت آن حضرت سروده اند که یکی از قدیمی ترینشان صاحب بن عباد متولد 324 ق ( 1938 میلادی ) و متوفی 386 ق ، از وزرای ایرانی آل بویه است . یکی از قصاید وی به زبان عربی که ترجمه آن در مقتل خوارزمی آمده است :

خون دوستان محمد نبی جاری شد - باران اشکهای ما فراوان می ریزد

لعنت و نکوهش بی شمار باد - بر دشمنان او در گذشته و آینده

پریشان کنید خود را - در مصائب سختی که بر سر اولادش آمد

پس بشنوید حدیث شهادت را - که چگونه آب را از حسین دریغ داشتند

و در حالیکه او در کربلا مجاهد بود - بر او بخل و ستم ورزیدند

در زمین آتشین سر فرزند پیغمبر را از تنش جدا کردند - امٌا زنده است امام

پا در رکاب و سوار بر اسب - پادر رکاب و سوار بر اسب ، او کشته نمی شود 

آنگاه خطاکاران و بیرحمان بر اهل بیت او تاختند - بشتابید سوی رستگاری تا فرصت باقی است . عجله گنید .

شمر دعی بن البغی شمشیر را بر زمین کوبید در حالیکه می خندید ( قهقهه می زد ) - این خیر است برای پیغمبر و مقبول است .

پس سپاه بنی هند به راه افتاد - در حالیکه یرهای اولاد پیغمبر برگزیده بر سر نیزه هایشان بود

ملائکه آسمان در قتل آنان نوحه بر آوردند و چنان گریستند که از کاسبرگهای گیاهان آب جاری شد .

پس زمان بایستی که بگرید - زیرا که پس از واقعه طف خنده نا رواست .

توجه : خطای احتمالی ما را در نقل ببخشید . اصل منبع در اختیار ما نبوده است . نگاه کنید به « مقتل الحسین » خوارزمی .